ภาวะความดันโลหิตต่ำมักมีอาการหน้ามืดเป็นอาการสำคัญซึ่งต่างจากคนที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงที่มักจะปวดศีรษะปวดบริเวณท้ายทอยและรู้สึกมึนงง คนที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะ
ความดันโลหิตต่ำแบ่งออกได้เป็นกลุ่มๆคือ ผู้สูงอายุที่ดื่มน้ำน้อยและไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวร่างกาย ผู้ที่มีโรคเรื้อรังเช่น โรคหัวใจ โรคเบาหวาน โรคของต่อมไทรอยด์ก็มักจะเกิดภาวะความดันโลหิตต่ำได้เช่นกัน นอกจากนี้คนที่กินยาบางชนิดเช่น ยาโรคเบาหวาน ยาขับน้ำ ยารักษาโรคความดันโลหิตสูงก็อาจเกิดภาวะความดันโลหิตต่ำได้
อาการของภาวะความดันโลหิตต่ำที่พบได้บ่อยมีดังนี้คือ ผู้ป่วยจะมีอาการหน้ามืด วิงเวียนคล้ายจะเป็นลม มือเท้าเย็นมีเหงื่อออกมาก คลื่นไส้อาเจียน หายใจเร็วเหนื่อยง่าย ชีพจรเต้นเร็ว สำหรับบางคนที่ภาวะความดันต่ำเกิดจากโรคหลอดเลือดหัวใจอาจมีอาการเจ็บแน่นหน้าอก อาการหน้ามืดความดันต่ำอาจทำให้ผู้ป่วยมีอาการชักและหากความดันโลหิตต่ำมากอาจทำให้ผู้ป่วยหมดสติได้
สาเหตุของภาวะความดันโลหิตต่ำมีหลายสาเหตุแต่ที่พบได้บ่อยคือภาวะความดันโลหิตต่ำจากการเปลี่ยนท่าเช่น การลุกขึ้นทันทีจากท่านอนเมื่อนอนนานๆหรืออาจจะนั่งในท่าเดิมเป็นเวลานานๆแล้วไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวร่างกายเมื่อลุกขึ้นทันทีเลือดจึงไหลกลับสู่หัวใจได้น้อยทำให้เกิดผลคือความดันโลหิตต่ำลงทันที ปริมาณน้ำ ของเหลวหรือเลือดที่กลับเข้าสู่หัวใจได้น้อยกว่าปกตินั้นทำให้การบีบตัวของหัวใจลดลงดังนั้นเมื่อร่างกายเกิดภาวะขาดน้ำ-เกลือแร่ซึ่งอาจเกิดจากท้องเสียอย่างรุนแรงหรือเกิดภาวะเลือดออกอย่างรุนแรงส่งผลให้ความดันโลหิตลดลงอย่างรวดเร็วได้
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดภาวะความดันโลหิตต่ำ อาจทราบได้จากการวัดความดันโลหิตซึ่งค่าปกติของคนทั่วไปจะมีค่าความดันโลหิตที่ 120/80 มิลลิเมตรปรอท หากวัดความดันโลหิตได้ต่ำกว่านี้ก็แสดงว่ามีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะความดันโลหิตต่ำแต่ทั้งนี้ต้องมีการวัดซ้ำหลายๆครั้งและต้องวินิจฉัยจากการซักประวัติของผู้ป่วยร่วมด้วยเช่น ประวัติการเจ็บป่วย การใช้ยาชนิดต่างๆ อีกทั้งต้องดูผลจากการตรวจร่างกายและการตรวจเพิ่มเติมที่ขึ้นอยู่กับอาการของผู้ป่วยด้วยเช่น ถ้าผู้ป่วยเป็นโรคเบาหวานอยู่แล้วแพทย์อาจต้องตรวจดูค่าน้ำตาลในเลือดมาประกอบการวินิจฉัยหรือผู้ป่วยที่เป็นโรคหัวใจแพทย์อาจนำผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจมาประกอบการวินิจฉัยร่วมด้วยเป็นต้น